Altijd maar doorgaan – Waarom rust nemen je grootste daad van kracht is.
Over gek van doen, de zandzakmodus en de wijsheid van de Schildpad
Ken je dat gevoel? Alsof je altijd bezig moet zijn. Nog snel een mail, nog even dat lijstje afwerken, nog een ‘moetje’ voor je rust mag nemen. Alsof stilvallen verboden terrein is.
Welkom in de val van gek van doen.
Niet omdat je luiheid wilt vermijden. Maar omdat je systeem gelooft dat rust gevaarlijk is. En dus blijf je gaan — tot je niet meer voelt dat je aan het vluchten bent.
Wat is gek van doen?
Gek van doen is de hyperactieve tegenhanger van gek van denken. Waar de een blijft malen, blijft de ander rennen. Het zijn twee zijden van dezelfde medaille: jezelf ingewikkeld maken als beschermingsstrategie.
Doen wordt dan een schild. Een manier om niet te hoeven voelen. Want voelen vraagt vertraging — en dat voelt onveilig als je brein denkt dat je moet overleven.
“Als ik maar blijf doorgaan, hoef ik het niet te voelen.”
Herkenbaar? Dan ben je niet gek. Je bent gewoon moe. Moe van het vluchten in actie.
Het lichaam roept (maar je hoort het niet).
In de zandzakmodus voel je geen vermoeidheid meer, alleen het gewicht van je eigen tempo. Je lichaam probeert te vertragen, maar je hoofd duwt door. Je merkt het pas als je plots prikkelbaar bent, snauwt naar wie je lief is of ‘opeens’ een blessure krijgt.
Je lijf zegt: “Ho, stop even.”
Maar jij denkt: “Nog éven dit.”
Hoe herken je gek van doen?
- Je voelt je schuldig als je niks doet.
- Je agenda is altijd vol — ook met ‘ontspannende’ dingen.
- Je zegt vaak: “Ik moet nog…” zelfs bij vrije tijd.
- Rust voelt als tijdverlies of luiheid.
In NLP-termen: je leeft vanuit een extern referentiekader met voortdurende urgentie. Je systeem staat in actie-stand, zonder evaluatie of interne afstemming.
De rol van Wachter Schildpad: ritme boven snelheid.
En dan is er Wachter Schildpad. De bewaker van ritme, rust en duurzame beweging. Zij herinnert je eraan dat richting belangrijker is dan tempo, en dat zelfs één bewuste ademhaling je systeem kan resetten.
Met het KOMPAS-principe breng je jezelf terug in een ritme dat wél klopt:
- Kleine stappen – Eén ding tegelijk. Zonder haast.
- Omgeving – Maak ruimte die je rust voedt, niet actie eist.
- Motivatie ankeren – Waarom doe je dit echt?
- Patronen herkennen – Wanneer ga je te snel?
- Automatiseren – Herstelmomenten inbouwen als gewoonte.
- Succes vieren – Niet enkel prestaties, maar ook pauzes.
Mini-oefening: van gejaagd naar gedragen.
Zet een timer op 3 minuten.
Ga zitten. Beide voeten op de grond. Hand op je buik.
Vraag jezelf af:
“Wat probeer ik te vermijden door bezig te blijven?”
Blijf zitten. Adem. Voel. Doe niks. Alleen zijn is ook actie.
Deze simpele pauze-oefening haalt je uit de actiementaliteit. Het toont je dat jouw waarde niet ligt in alles wat je doet, maar in wie je bent wanneer je even niks doet.
Van bezig zijn naar aanwezig zijn.
Gek van doen is een verdedigingsmechanisme. Maar het goede nieuws? Jij bent niet je tempo. Je mag kiezen voor minder snelheid en meer essentie.
De Schildpad weet: Een kleine stap is al richting. Wat telt is niet hoeveel je doet, maar of het klopt met wie je bent.
Samenvattend:
- Gek van doen is een manier om niet te voelen.
- Zandzakmodus toont dat je tempo niet meer klopt met je energie.
- Wachter Schildpad nodigt je uit tot ritme, niet tot stilstand.
- KOMPAS helpt je richting geven zonder overdrive.